Król i historyk. Interakcjonistyczny dyskurs Michała Bobrzyńskiego i Zygmunta Augusta

Dorobek naukowy Michała Bobrzyńskiego należy uznać za imponujący. Mimo to, w historiografii polskiej, historyk ten zapisał się przede wszystkim jako autor Dziejów Polski, czyli pracy, w której została podjęta prób zmodyfikowania wizji dziejów ojczyzny. Należy podkreślić, że Bobrzyński weryfikował ró...

Ausführliche Beschreibung

Gespeichert in:
Bibliographische Detailangaben
Datum:2015
1. Verfasser: Czerniecka-Haberko, A.
Format: Artikel
Sprache:Polish
Veröffentlicht: Інститут української археографії та джерелознавства ім. М.С. Грушевського НАН України 2015
Schriftenreihe:Історичний архів. Наукові студії
Schlagworte:
Online Zugang:https://nasplib.isofts.kiev.ua/handle/123456789/94115
Tags: Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
Назва журналу:Digital Library of Periodicals of National Academy of Sciences of Ukraine
Zitieren:Król i historyk. Interakcjonistyczny dyskurs Michała Bobrzyńskiego i Zygmunta Augusta / A. Czerniecka-Haberko // Історичний архів. Наукові студії: Зб. наук. пр. — Миколаїв: ЧДУ ім. Петра Могили, 2015. — Вип. 14. — С. 210-218. — Бібліогр.: 19 назв. — пол.

Institution

Digital Library of Periodicals of National Academy of Sciences of Ukraine
Beschreibung
Zusammenfassung:Dorobek naukowy Michała Bobrzyńskiego należy uznać za imponujący. Mimo to, w historiografii polskiej, historyk ten zapisał się przede wszystkim jako autor Dziejów Polski, czyli pracy, w której została podjęta prób zmodyfikowania wizji dziejów ojczyzny. Należy podkreślić, że Bobrzyński weryfikował również oceny poszczególnych władców, zatem i Zygmunta Augusta. W niniejszej analizie zostały wykorzystane założenia metodologiczne interakcji «twarzą-w-twarz» Ervinga Goffmana. Zaproponowane przez owy model interakcji warianty: dramaturgiczny i rytuał interakcyjny, pozwoliły wnioskować, że w swojej narracji Bobrzyński przyporządkował ostatniemu Jagiellonowi jedynie jedną rolę – rolę władcy. Koncepcja pracy wymusiła na autorze zdeterminowanie panowania tegoż władcy na popełnionych przez niego błędach. Ostatni Jagiellon został przedstawiony jako monarcha, który nie zdołał wprowadzić silnych rządów. Zatem zaakceptował rozprzestrzeniającą się anarchię. A brak silnych rządów i anarchię uznał Bobrzyński za przyczynę upadku Rzeczypospolitej.